Steeds vaker treffen we in Brabant, maar ook in andere provincies, grote bodemverontreinigingen aan die het gevolg zijn van lozing van drugsafval in de bodem. Het aantal drugsafvaldumpingen als gevolg van de productie van synthetische drugs door middel van vaten in de natuur meent al jaren af, maar de drugsproductie naar verwachting niet. Criminelen zoeken naar andere manieren om zich van afval te ontdoen. Op meerdere locaties zijn voorzieningen ontdekt waarbij via ondergrondse leidingen vanuit de drugslaboratoria, jarenlang tienduizenden liters afval in de bodem is geloosd. Uit bodemonderzoek na ontdekking van de laboratoria, is op verschillende locaties een omvangrijke grond- en grondwaterverontreiniging aangetoond. Plaatselijk wordt ook de drinkwaterwinning bedreigd.
De problematiek kent een aantal leerzame aspecten:
- de problematiek is nog relatief nieuw en vraagt om kennisontwikkelling over stoffen, verspreiding en sanering. Met onderzoek naar de aard, concentraties en omvang zijn al de nodige ervaringen opgedaan met stoffenpakket, verdachte plekken en verspreiding;
- het verhalen van kosten voor de aanpak op daders of verantwoordelijken blijkt zeer lastig. Criminelen zijn onvindbaar en bij eigenaren is weinig te halen. Samen met de gemeenten en omgevingsdiensten stelt de provincie alles in het werk om door middel van bestuursdwang en beslaglegging kosten te verhalen;
- voor doen van onderzoek en aanpak is goede afstemming nodig tussen gemeente, provincie, omgevingsdiensten, rijk, NFI en politie;
- het rijk heeft zich de problematiek ook aangetrokken door verruiming van de subsidie en heeft specifieke budgetten beschikbaar gesteld voor enkele omvangrijke gevallen.
